Gud i himmelen,
er det verkeleg hore det står her,
i meldinga,
eller noko anna,
like graverande,
men litt meir subtilt
på ein måte,
ikkje fullt så seksualisert.
Likevel,
eg kjenner det i magen,
eit sug.
Kjenner det i låra,
eit urgamalt instinkt
som tyder at
no må homo sapiens
leggje på sprang,
fort som faen.
No er det fight or flight,
og eg veit med det same
at med mi beinbygning
vert det flight,
kanskje det feigaste alternativet,
men homo sapiens vil jo overleve,
det er det einaste vi veit.
Det er berre sunn fornuft, det.
Angriparen har musklar
og ein reptilhjerne som får lov til å vere sjef
og danse på bordet,
der ho ligg på sofaen
med fjernkontroll, ostepop og kortisonansikt.
Kva er dette eigentleg?
Kva handlar det om?
Kvifor denne aggressive meldinga
som lyn frå klår himmel?
Kva er det som skjer midt oppi alt,
midt oppi opprivande møte
midt oppi rydding og boning,
ei tekstmelding med ein krass karakteristikk,
ei beskriving av meg
personleg,
lite flatterande.
Kva det handlar om?
Umogleg å vite.
Kanskje blei det noko feil med eit Excel-ark…
Skal det ikkje meir til?
Men særskrivingsfeil er greitt?
Korleis kan ein forstå det?
Og kva no?
Skal eg gjere som venta:
bøye hovudet,
setje strek,
seie at ja,
det er slikt som skjer,
den kloke gjer seg.
Eller skal eg vere den brysame slugga
som nektar?
Nei, seier eg,
eg er ikkje med på dette,
eg forbannar elva
desse orda kom frå.
Ja, la meg vere kjerringa mot straumen.
Dette må då vere
i strid
med Lova
og Lova må vi vel følgje,
eller?
Eg trudde…
Folk tiskar og kviskrar,
den slugga er så vanskeleg,
lagar bråk ut av null og niks,
kan ho ikkje berre tenkje på
noko anna.
Vi har då blitt kalla hore
eller verre ting
alle i hop,
ingen tok skade av det,
det gjekk heilt greitt,
faktisk,
meir enn greitt,
det er slikt ein veks på,
ein kjem styrka ut
som organisasjon
og som menneske.
Det kan vere heilt ok å bli kalla hore.
Så kjedeleg
med dei som ikkje
kan le det bort.
Ha litt humor, då,
og tenk på di eiga rolle i det!
Dette er ikkje trakassering,
det er berre ein konflikt,
med to sider,
to sider ein skal ta omsyn til.
Begge er alltid like skuldige
i ein konflikt,
slik er det alltid,
det er noko alle veit,
noko ein lærer seg i norsk barnehage
den første veka,
før dei lærer deg å stå i kø,
før dei lærer deg å gå på do.
It takes two to tango,
uvenen din må du vere ven med,
landet blei kristna
med tvang,
hugsar du,
ferdig snakka.
Vi er alle syndarar
for Kvitekrist,
vi høyrer ikkje på Odin meir no.
Det eine mennesket er ikkje noko betre
enn det andre,
vi er alle svake menneske,
så ikkje kom her
med Lova.
Lova kan du tørke deg med bak.
Lova, lova, råva.
Du blei kalla noko,
ikkje så ille det.
Verre å gjere feil med Excel,
då vert du kalla inn på teppet
midt i ei setning,
vi dreg deg ut av hula di,
så får du stå til rette.
Ein skal respektere dei digitale systema,
men i møte med ei slugge,
eller noko liknande,
då må det vere lov
å kalle ein spade
ein spade.
Det er slik Sylvi gjer det,
og berre sjå:
ho fekk kome tilbake.
Det er slike folk vi vil ha i regjering
i dette landet.
Vi går med gullkross
i halsen no,
uvenen din skal du vere ven,
slik det høver seg fagnafolk.
motvind 